Πολλές ευχές από καρδιάς για Καλά Χριστούγεννα, γεμάτα με χαρές, αγκαλιές (πανάκριβο δώρο), αγαπημένα πρόσωπα (ανεκτίμητη αξία), ζεστασιά κι αγάπη στην καρδιά μας (βασική προϋπόθεση), κέφι κι αισιοδοξία (ακαταμάχητο όπλο). Κι όλα θα πάνε για όλους καλά. ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Ο Κεν Ρόμπινσον μιλά για το σχολείο που σκοτώνει τη δημιουργικότητα

Γιώργος Ιωάννου, Μετρημένα καρύδια. Παράλληλο κείμενο για το κείμενο του Α. Λασκαράτου, Ο κακός μαθητής

 Αφού διαβάσετε το παρακάτω κείμενο του Γιώργου Ιωάννου και αφού μελετήσετε το κείμενο του Α. Λασκαράτου, "Ο κακός μαθητής", του σχολικού βιβλίου, να απαντήσετε στις παρακάτω ερωτήσεις:

1. Να συγκρίνετε τη μαθητική ζωή της παλιάς και της νεότερης εποχής, όπως την παρουσιάζουν τα κείμενα του Λασκαράτου και του Ιωάννου.

2. Οι συγγραφείς των δύο κειμένων παρουσιάζουν τη μαθητική ζωή από διαφορετικές οπτικές γωνίες, εκφράζοντας ανάλογες ιδέες και καταλήγοντας σε ανάλογα συμπεράσματα. Να εντοπίσετε τις ομοιότητες και τις διαφορές.

 

     Γυρίζω από το σχολείο μου κατά τις 2 το μεσημέρι. Μόλις φάω, στρώνομαι να μελετήσω ξένη γλώσσα. Παίρνω και αγγλικά και γαλλικά. Μέχρι πέρσι μάθαινα αγγλικά μόνο, μα από φέτος με γράψανε και στα γαλλικά. Είναι καλύτερα να ξέρεις δύο ξένες γλώσσες παρά μία. Και ύστερα δεν πρέπει, λέει, ν’ αφήσω στη μέση τα γαλλικά του σχολείου. Τώρα μάλιστα με την Κοινή Αγορά…

    Κι εγώ συμφωνώ με όλα αυτά, και με ακόμη περισσότερα, αλλά πώς μπορεί να γίνει; Πηγαίνω, λοιπόν, μέρα παραμέρα στα αγγλικά και μέρα παραμέρα στα γαλλικά. Σύνολο· μέρες έξι. Μα, δεν φτάνει να πηγαίνεις μόνο ε κεί, πρέπει και να διαβάζεις. Να γράφεις, να μελετάς, να κάνεις τις ασκήσεις σου. Εκτός αυτού πρέπει και να… πηγαίνεις. Να μεταβαίνεις, εννοώ, να διαθέτεις και για τον πηγαιμό κάποιο χρόνο. Αφήνω, βέβαια, τον ερχομό. Κάθε απόγευμα, λοιπόν, 4-5, ξένη γλώσσα.

   Μετά, απο κεί, τρέχω αγκομαχώντας για το φροντιστήριο. Αυτό αρχίζει στις 6. Πηγαίνω σ’ ένα φροντιστήριο κάπως μακρινό, που σημειώνει όμως μεγάλες επιτυχίες. Αυτό το διάβασα κάποτε και στην εφημερίδα, σε μια διαφήμιση, όπου δημοσιευόταν κατάλογος μαθητών του φροντιστηρίου που είχαν πετύχει στις Ανώτατες Σχολές. Εκεί κάνω μάθημα δυο ώρες, αλλά δυο ώρες καθημερινά· φυσική, χημεία, μαθηματικά, τέτοια. Έκθεση δεν κάνω, θεωρούμαι καλός. Ο πατέρας μου όμως λέει ότι από του χρόνου θα με γράψει και σε ένα άλλο φροντιστήριο, όπου διδάσκουν μόνο έκθεση, μα είναι άσοι των άσων. Όλα τα ρητά, όλα τα γνωμικά, όλες τις παροιμίες, τις αφηρημένες έννοιες, προλόγους, επιλόγους, και κυρίως θέμα, σε όλα εκεί γίνεσαι ξεφτέρι. Αφήνω πια ορθογραφίες και σύνταξη, ώσπου να πεις ένα, τα ξέρεις. Φυσικά όλο επιτυχίες έχουν κι αυτοί. Αλλά ο πατέρας μου λέει και κάτι άλλο: Μόλις προχωρήσω στα γαλλικά, θα με γράψει και στα γερμανικά. Τρεις γλώσσες σήμερα είναι μεγάλο εφόδιο, λέει. Και δέκα γλώσσες είναι μεγάλο εφόδιο, αλλά πότε μαθαίνονται, σκέφτομαι εγώ.

  Πάντως, αν καταλαβαίνω καλά από του χρόνου το πρόγραμμά μου θα είναι έτσι περίπου διαμορφωμένο: Από το πρωί ως το μεσημέρι σχολείο, το απομεσήμερο διάβασμα ξένων γλωσσών, μετά παρακολούθηση ξένων γλωσσών, ύστερα φροντιστήριο φυσικής και μαθηματικών, κατόπι φροντιστήριο έκθεσης και μετά κατά τις δέκα το βράδυ γυρισμός στο σπίτι για να φάω κάτι και να κοιτάξω επιτέλους τα μαθήματα μου. Και ευτυχώς που δεν είμαι κορίτσι, γιατί θα με είχανε γράψει και στο μπαλέτο.

    Αλλά πόσο μπορεί να διαβάσει κανείς έτσι; Δυο δυόμιση ώρες το πολύ, μετά αρχίζει το νύσταγμα. Και να κάθομαι πάνω από το βιβλίο, δεν καταλαβαίνω τίποτε. Μα μήπως μόνο αργά το βράδυ δεν καταλαβαίνω; Πολύ φοβούμαι ότι έχω αρχίσει να μην καταλαβαίνω και τις άλλες ώρες. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς τα καταφέρνουνε μερικοί συμμαθητές μου. Και στα μαθήματα καλοί, και στον αθλητισμό στην εντέλεια. Εγώ δεν ξέρω τίποτε άλλο παρά μόνο όσα ανάφερα, αλλά εδώ που τα λέμε, όχι καλά κι αυτά.

     Μα μήπως στις ξένες γλώσσες είμαι καλός; Μισά και κολοβά κι εκεί τα παρουσιάζω. Ούτε τις ασκήσεις όλες, ούτε τις ερωτήσεις όλες, ούτε στα προφορικά καλός. Βαρέθηκα πια να στραβομουτσουνιάζουν οι δάσκαλοι και να μου λεν τα υπονοούμενά τους.

      Όσο για το φροντιστήριο, έχω χάσει την επαφή, δεν καταλαβαίνω τι λένε. Αφού δεν μελετώ καθόλου, πώς να τους παρακολουθήσω; Ο καθηγητής εκεί πολύ καλός –απέξω και ανακατωτά τα ξέρει– μου είπε μια μέρα: «Κάθισε εδώ, κάτι θα μείνει. Κάποτε θα τα μάθεις». Στεναχωρήθηκα, αυτός ο υπαινιγμός καθόλου δεν μου άρεσε, και μου ήρθε να του πω «Κύριε, σας παρακαλώ, στους γονείς μου να τα πείτε αυτά, που εννοούν, να μου τα μάθουν όλα μαζεμένα». Έχουν κάνει για μένα ένα σχέδιο και δώστου. Κι αυτό κι εκείνο και τ’ άλλο.

    Στοργικοί γονείς, το αναγνωρίζω και τους αγαπάω, αλλά απορώ πώς δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι δυνατό να μάθω όλα αυτά τα πράγματα. Κι εγώ το βλέπω ότι είναι εντελώς απαραίτητες οι ξένες γλώσσες, όχι όμως όλες μαζί αυτή τη στιγμή, γιατί και θα κουραστώ και δεν θα μάθω.

    Κι εγώ επίσης συμφωνώ ότι πρέπει να πετύχω σε μια Ανώτατη Σχολή, να σπουδάσω κάτι. Αλλά όχι να έχω παρατήσει ουσιαστικά το σχολείο, όπου παίρνεις μια γενική μόρφωση, από την πρώτη Λυκείου και να θεωρώ ως πρώτο και κύριο το φροντιστήριο.

    Καλοί και χρυσοί είσαστε –προπαντός χρυσοί– αλλά το σχολείο είναι άλλο πράγμα. Δεν μπορώ να σας το πω αλλά το νιώθω. Από μικρό παιδί μ’ έβαλαν στα φροντιστήρια να σκέφτομαι πάνω σε δυο τρία πράγματα σαν κανένας ειδικός και να αγνοώ όλα τα άλλα. Αυτή η λατρεία της επιτυχίας μ’ αηδιάζει. Και ζηλεύω, ζηλεύω πολύ, αυτά τα παιδιά που βαδίζουν με σιγουριά και μέτρο.

   Οι δικοί μου όμως δεν παίρνουν από λόγια. Όποτε έκανα να τους τα πω, αγρίεψαν άσχημα. Δεν ξέρεις, μου λένε, δεν ξέρεις εσύ πόσο δύσκολη είναι η ζωή. Πρέπει να μπεις οπωσδήποτε στις Ανώτατες Σχολές· Πολυτεχνείο, Ιατρική, Φαρμακευτική, Χημεία…

     Από τώρα με πιάνει σύγκρυο, για το τι έχω να τραβήξω, όταν θα έρθει εκείνη η ώρα. Μου έρχεται να τους πω· κι αν μπω στις Τεχνικές Σχολές, τι πειράζει; Άσχημα ζει ο τάδε, ο τάδε και ο τάδε; Αλλά πού μπορώ να τα πω αυτά; Η μάνα μου είναι ικανή να λυποθυμήσει. Αλίμονό μας, αν πάω σε Τεχνική Σχολή. Οι φιλενάδες της θα μας κάνουν κοινωνικό αποκλεισμό, ιδίως εκείνες που τα παιδιά τους μπήκαν σε Πανεπιστήμια, έστω και σε κάτι ξένα, της κακιάς ώρας.

   Βέβαια δεν ζηλεύω αυτούς που χαζεύουν μέρα νύχτα στην τηλεόραση, στους σινεμάδες και στις βόλτες, αυτοί είναι το άλλο άκρο, μα τους άλλους, αυτούς τους μετρημένους, τους ζηλεύω. Εγώ ούτε αθλητισμό κάνω, ούτε γενικότερο κατατοπισμό έχω, ούτε και καμιά ψυχαγωγία προφταίνω. Έχω σκεβρώσει «ψυχή τε και σώματι», όπως μας έλεγε ένας καθαρευουσιάνος καθηγητής. Θέλω να προσέξω τον εαυτό μου, να βρω κάπως το δρόμο μου, και δεν μπορώ.

   Το κακό είναι πως ούτε και σ’ αυτά που ασχολούμαι είμαι καλός, για να ‘χω τουλάχιστο αποκεί μια ικανοποίηση. Στο σχολείο, είμαι βέβαιος, πως θεωρούμαι πολύ μέτριος μαθητής και είναι σωστή η τοποθέτηση που μου κάνουν. Τι περιμένεις από τόσο λίγο διάβασμα και μάλιστα νυσταλέο; Τα βιβλία του σχολείου σχεδόν δεν τα ανοίγω πια. Διαβάζω μόνο «βοηθήματα», τυφλοσούρτες, όπως τα λένε, που σου τα ‘χουν όλα έτοιμα, μασημένα, για να μπορέσω να προφτάσω. Τα σχολικά βιβλία θέλουν κόπο, κάποια έρευνα, γύρισμα αποδώ κι αποκεί, ενώ με τις περιλήψεις, τις λύσεις, τις απαντήσεις, τις μεταφράσεις, τα διαβάζεις όλα πολύ εύκολα. Θα μου πεις, βέβαια, τι μαθαίνεις, τι ωφελείσαι; Πάντως, είσαι εντάξει κι αυτό έχει κάποια σημασία. Μερικοί όμως καθηγητές, και μάλιστα οι καλύτεροι, ξινίζουνε τα μούτρα τους, όταν του τα λες από βοηθήματα. Και τελικά, ενώ τους τα είπες, σου βάζουνε μικρό βαθμό. Αυτοί θέλουνε διάβασμα, διάβασμα από το σχολικό βιβλίο, κι αν είναι δυνατό και παραπάνω από το σχολικό βιβλίο. Και ποιος δεν το θέλει; Όμως πώς να προφτάσω;

  Αχ, πολύ βαρύς φέτος ο χρόνος. Κι εγώ νιώθω πολύ βαρύς, βαρύς και βαριεστημένος. Θα ξενοιάσω άραγε κι εγώ, έστω για λίγο κάποτε, σαν παιδί που είμαι;

Γιώργος Ιωάννου, "Μετρημένα καρύδια", Εφήβων και μη,

Κέδρος, 1982, σελ. 128 - 132

Ένα μεγάλο ευχαριστώ

Θα ήθελα με αυτή εδώ την ανάρτηση, να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου, όλα τα παιδιά του σχολείου μας, για την ουσιαστική παρουσία τους στη σημερινή γιορτή και για την ουσιαστικότερη έμπρακτη συμμετοχή τους. Θα ήθελα να ξέρετε πως όλοι εμείς που "δουλεύουμε" μαζί σας, που στεκόμαστε δίπλα σας, άλλοτε ορθά και άλλοτε με τα όποια λάθη μας, μόνο έμπνευση αντλούμε από σας. 

Χαρίζοντάς σας ως ελάχιστο δώρο το τραγούδι του τέλους της σημερινής μας γιορτής,

αλλά κι ακόμα ένα, ιδιαίτερα αγαπημένο μου, εμπνευσμένο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

θα ήθελα να θυμάστε αυτά που λέει μία φίλη συνάδελφος εδώ σε σημερινή της ανάρτηση:

"Το Πολυτεχνείο ανήκει σ' εσάς και στα οράματά σας. Ανήκει στις επόμενες γενιές. Στα δικά σας χέρια παραδίνουμε τη γνώση των γεγονότων. Μην τα αφήσετε να γίνουν άψυχα, να ξεφτίσουν άλλο. Ξέφτισαν ήδη αρκετά, στην προσπάθειά μας  να προχωρήσουμε, ξεχνώντας και υποκύπτοντας στο βόλεμα και το ατομικό συμφέρον. Να μη συμβιβάζεστε. Να μη σκύβετε το κεφάλι. Να αμφισβητείτε. Να ξεσηκώνεστε. Να ανατρέπετε." Μόνο τότε το πνεύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα έχει νόημα. Μόνο τότε θα γίνουν πράξη οι αξίες και τα ιδανικά της. 

Εργασία του Γ2 στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας

Με το Γ2 επεξεργαστήκαμε το γνωστό τραγούδι, "Του γιοφυριού της 'Αρτας".  Με ομαδοσυνεργατική προσέγγιση, κάθε ομάδα ανέλαβε από ένα φύλλο εργασίας (συνολικά τέσσερα) και η ομάδα των 'hackers" ανέλαβε να φτιάξει την παρακάτω παρουσίαση των εργασιών της τάξης. Η εξαιρετική αυτή δουλειά (που η αλήθεια είναι πως χρειάστηκε περισσότερο χρόνο από τον αρχικά προγραμματισμένο) φιλοξενείται προσωρινά εδώ, μέχρι να αποκτήσει το Γ2 το δικό του ιστολόγιο, τις επόμενες εβδομάδες.

ΤΟΥ ΓΙΟΦΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ

View more presentations from Evi Kousidou

Καλή σχολική χρονιά λοιπόν !

Ξαναρχίζουμε αύριο. Ξαναχτυπά το κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς. Με προβλήματα, με καθυστερήσεις, με αρκετό θυμό και λιγότερες ανοχές. Αν όμως αυτά γίνουν και λιγότερες αντοχές, δε θα ζημιωθούν μόνο τα παιδιά, αλλά κι εμείς. Κι η επαγγελματική εξάντληση από την οποία κατά πως λένε πάσχουμε οι εκπαιδευτικοί, θα μεγαλώσει και θα μας κάνει ακόμα πιο δυστυχισμένους. 

Πέρυσι ξεκίνησα με την ευχή να κοιτάξουμε τα μαθητάκια μας στα μάτια και να ψάξουμε εκεί την αλήθεια. Φέτος δεν ξέρω αν μπορούμε, αν θέλουμε ή αν αντέχουμε να τη δούμε αυτή την αλήθεια. Ή αν μας αφήνουν κάποιοι ή οι συνθήκες από μόνες τους. 

Ας προσπαθήσουμε για άλλη μια χρονιά λοιπόν. Ακόμα και χωρίς βιβλία. Ας αναζητήσουμε εναλλακτικές, ίσως μας κάνουν πιο δημιουργικούς και ευρηματικούς. Ας θυμηθούμε πως το πάθος για αυτό που κάνουμε είναι που μας ξεχωρίζει από όλους τους άλλους. Κι ας ψάξουμε να το βρούμε, είτε στα μάτια των μαθητών μας, είτε στα ανεξάντλητα αποθέματα αγάπης που διαθέτουμε. Κι οι μικροί «αξιολογητές» μας θα το εκτιμήσουν και θα μας αφιερώσουν κι αυτό. Κάποτε… 

Και στα παιδιά που θα γεμίσουν αύριο τα προαύλια και τις σχολικές αίθουσες, άλλα λιγότερο κι άλλα περισσότερο ανήσυχα για το σήμερα και το αύριο, ας σταθούμε δίπλα τους, κοντά τους. Κι ας μην προσθέσουμε στην αγωνία τη δική τους και της οικογένειάς τους και τη δική μας. Ας τα κάνουμε να καταλάβουν πως θα είμαστε πάντα εκεί, δίπλα τους, αν όχι συμπαραστάτες, τουλάχιστον εκεί. 

Καλή σχολική χρονιά λοιπόν, σε όλους.

Σκέψεις για την εκπαίδευση του 21ου αιώνα που πρέπει να μας προβληματίσουν

Σερ Κέν Ρόμπινσον "Φέρτε την επανάσταση στην εκπαίδευση"

Σε αυτήν την καυστική και συγχρόνως διασκεδαστική ομιλία,ο Σερ Κεν Ρόμπινσον, συνεχίζοντας την απίθανη ομιλία που έδωσε στο TED το 2006,συνηγορεί υπέρ της δραστικής αλλαγής που πρέπει να γίνει από τα σχολεία που παρέχουν τυποποιημένη μάθηση σε αυτά που κάνουν εξατομικευμένη διδασκαλία,δημιουργώντας τις συνθήκες όπου μπορούν να ευδοκιμήσουν τα ταλέντα των παιδιών .

Sir Ken Robinson: Bring on the learning revolution! | Video on TED.com

Αφιερωμένο στους μαθητές μου της Α' Γυμνασίου.

Τώρα που πήρατε και τους ελέγχους σας και τελείωσε και τυπικά η σχολική χρονιά, άλλοι πιο πολύ κι άλλοι πιο λίγο ικανοποιημένοι από την προσπάθειά σας και τα αποτελέσματά της, ξεκινάτε και ουσιαστικά πια τις διακοπές σας.

Καλό καλοκαίρι λοιπόν.

Επειδή όπως ήδη ξέρετε είμαι "κολλημένη" με το σκάψιμο στο διαδίκτυο, βρήκα κάτι εξαιρετικό που θέλω να δείτε. Θεωρώ πως "κλείνει" εξαιρετικά πετυχημένα τις συζητήσεις που κάναμε στη διάρκεια της χρονιάς.

Παρακολουθήστε προσεκτικά το παρακάτω βίντεο. Το έφτιαξαν μαθητές, σαν κι εσάς, μόνο λίγο μεγαλύτεροι. Είμαι βέβαιη πως θα σας αρέσει. Κι είμαι σίγουρη πως θα λάβετε τα μηνύματα που πρέπει.


Αντιγράφοντας τα τελευταία λόγια του βίντεο, σας θυμίζω:
γύρω μας υπάρχουν άπειρα χρώματα, όλα διαφορετικά. Κάποια μας αρέσουν πιο πολύ. Άλλα καθόλου. Όλα όμως είναι σημαντικά και απαραίτητα. Το ίδιο και οι άνθρωποι.


Να περάσετε λοιπόν ένα όμορφο καλοκαίρι. 
Και να θυμάστε... μην αφήσετε ποτέ να ξεθωριάσουν τα χρώματα στη ζωή σας. 
Και φροντίστε να έχετε γύρω σας όσο γίνεται περισσότερα, για να είναι η ζωή σας όχι μόνο πολύχρωμη, αλλά και ενδιαφέρουσα.

Γράφουμε στα ελληνικά κι όχι στα greeklish.

Μια εξαιρετική πρωτοβουλία του Ράδιο Αρβύλα. Γράφοντας ελληνικά, διατηρούμε τη γλώσσα μας, την ικανότητά μας να εκφραζόμαστε σε αυτήν, ακόμα και με λάθη. Τα greeklish θα μας οδηγήσουν στην ανικανότητά μας να γράφουμε ελληνικά. Γι' αυτό γυρίζουμε τα πληκτρολόγια ΤΩΡΑ στα ελληνικά.
Κι όπως λένε και οι Ράδιο Αρβύλα: Greeklish no more, only Greek!

Για να μην ξεχνάμε

Η Ακρόπολη της Αθήνας

Μία εξαιρετική παρουσίαση του δασκάλου Γρηγόρη Ζερβού από το 31ο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου. Πραγματικά πολύ πλήρης και εξαιρετικά κατατοπιστική η παρουσίαση της αθηναϊκής Ακρόπολης, με ιδιαίτερα ενδιαφέρον οπτικό υλικό και ολοκληρωμένο σχολιασμό του συνόλου των κτισμάτων της, με τις ανάλογες πληροφορίες και διευκρινήσεις.

Ακρόπολη

View more presentations from Γρηγόρης Ζερβός

Οι πόνοι της Παναγίας

Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; 
Σε ποιο νησί του ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; 
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάζεις. 
Ξέρω πως θά΄χεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, 
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θε να σπαράζεις.

Συ θά΄χεις μάτια γαλανά, θά΄χεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό,
από το πρώτο ξάφνισμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό,
Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος ή προδότης.

Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω, την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό,
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι
κι ύστερ' απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ,
που θα πηγαίνεις στο σκολειό με πλάκα και κοντύλι...

Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής,
χτυπήσει ο Κύρης τ' ουρανού, παιδάκι μου να μην την πεις,
θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν. 
Δεν είν' αλήθεια πιο χρυσή, σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.

Κώστας Βάρναλης

Επισκεφθείτε 17 από τα πιο σημαντικά μουσεία του κόσμου από το σπίτι σας...!

Τώρα μπορείτε από την άνεση του σπιτιού σας και με απεριόριστες δυνατότητες του ζουμ να θαυμάσετε σπάνια έργα τέχνης, όπως αυτά εκτίθενται σε 17 από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου. Τη δυνατότητα αυτή παρέχει η Google μέσα από τη διεύθυνση:  http://www.googleartproject.com. Ιδιαίτερα χρήσιμη επιλογή ο Visitors' Guide  που υπάρχει στην αρχική σελίδα, μπορεί να δώσει ικανοποιητικές συμβουλές για την περιήγησή σας. Μπείτε λοιπόν και ... καλή περιήγηση στην παγκόσμια τέχνη. 

Διδάσκει με το λόγο του, όπως και με τη ζωή του ο καθηγητής Εμμανουήλ Κριαράς. Απολαύστε τη συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Βίκυ Χαρισοπούλου στα Νέα.

«Ο έρωτας ζει και πέρα από τα 104»

«Ερωτεύτηκα πολύ. Έζησα όλη μου τη ζωή ερωτευμένος. Με την κυριολεξία του όρου. Με συγκίνηση», λέει ο καθηγητής Εμμ. Κριαράς «Έρωτας είναι η επιδίωξη του ιδανικού. Σε όλες του τις εκφάνσεις. Ξεχωρίζω δύο: τον σαρκικό- πνευματικό έρωτα προς τη- τον σύντροφο και τον έρωτα προς την εργασία. Αυτό που λέμε φιλεργία. «Ο έρωτας είναι το αντίδοτο του θανάτου. Είναι ίσως η ίδια η ζωή. Μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζεις. Ειδάλλως είσαι... πέτρα...»

Όχι. Ο υπεραιωνόβιος πλέον (διάγει το 104ο έτος της ζωής του) ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, Εμμανουήλ Κριαράς, δεν νιώθει «πέτρα»... «Κρατώ ακόμα ψήγματα έρωτα και προς τη μνήμη της γυναίκας μου και προς την εργασία. Ζω. Νιώθω. Εργάζομαι ακόμα, αλλά με δυσκολία. Δεν δίδει η ζωή χωρίς έρωτα- ευτυχία. Είμαστε τραγικές μορφές. Το γεγονός ότι έχουμε συνείδηση δεν νομίζω ότι είναι στοιχείο ουσιαστικής ευτυχίας. Ο άνθρωπος ζει πιο ευτυχισμένα όταν δεν έχει συνείδηση της τραγικότητας της ζωής του. Εγώ- δυστυχώς- την έχω. Επιθυμία μου είναι πλέον να μη ζήσω. Είναι βάρος πια η ζωή μου».

Κουράζει η ζωή;

Κουράζει ίσως το περιβάλλον της ζωής. Ο χώρος και οι άνθρωποι στον οποίο και με τους οποίους είσαι καταδικασμένος να ζεις. Αυτό που τώρα λένε οικονομική ή κοινωνική κρίση.

Η οικονομική κρίση συνάδει με την κοινωνική- αυτή που λέμε αξιών; Είναι προϊόν η μία της άλλης ή απλώς συνυπάρχουν με κοινή προέλευση, παράλληλη έκφρασηκαι αδιέξοδο αποτέλεσμα;

Η κατάσταση είναι άσχημη από κάθε άποψη. Είναι πολύ πιο εντυπωσιακή βέβαια αυτή που λέμε οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της είναι τραγικές, αλλά- επιτρέψτε μου- είναι τραγικότερες οι επιπτώσεις της άλλης κρίσης, αυτής της λεγόμενης κοινωνικής. Αυτοκαταδιωκόμεθα άπαντες. Υπάρχει γενικώς μια ανισορροπία. Διάγει κρίση η πολιτική ζωή, διά γει κρίση η Παιδεία, η Δικαιοσύνη- έννοιες πρωταρχικές... Όσον αφορά το αμιγώς οικονομικό φαινόμενο, δεν είμαι ίσως αρμόδιος να δώσω λύσεις. Έζησα και το κραχ του ΄29 αλλά ήταν αλλιώς τότε... Τώρα είναι διαφορετικά. Συνδυάζεται με την παγκοσμιοποίηση. Το κοινωνικό λοιπόν πρόβλημα είναι προϊόν της ευημερίας. Προϋπάρχει λοιπόν της οικονομικής κρίσης. Αυτό που ζούμε τώρα θα προτιμούσα να μην το είχα προλάβει, να μην το είχα ζήσει».

Κρίση και έλλειψη παιδείας

Παλαιότερα υποστηρίζατε ότι το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ο σοσιαλισμός.Εξακολουθεί να παραμένει όραμα και στόχος σας;Εξακολουθώ να το πιστεύω. Η λύση θα έρθει- εγώ δεν θα το προλάβω, ούτε την ανόρθωση της παιδείας που θα πρέπει να προηγηθεί, θα προλάβω. Δεν μ΄ ενδιαφέρει πλέον η πολιτική με τον τρόπο που ασκείται. Η πολιτική μας ζωή οδηγείται σε συντηρητισμό κι αμφιβάλλω αν θα μπορέσει σύντομα να ανακάμψει. Είναι η κρίση σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας. Δεν τιμώνται πλέον οι αξίες. Βιώνουμε την έσχατη πλέον ανάγκη ανόρθωσης της παιδείας. Είναι όμως η υλιστική κατεύθυνση της παιδείας. Με την τεχνολογία τα ανθρωπιστικά γράμματα υποτιμούνται κι έτσι δημιουργείται μια ανισορροπία... Η αρχή είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ. Ένας λαός προάγεται όταν έχει προηγμένη παιδεία. Αν όμως οι ανάξιοι επιπλέουν σ΄ όλους τους τομείς και κυρίως σ΄ αυτούς της πολιτικής... Πρέπει να υπερνικήσουμε την τάση αυτή. Το αποτέλεσμα είναι η δυσπιστία όλων... Ο υλισμός είναι που σκότωσε το όραμα. Κι ο υλισμός είναι που διδάσκεται από γονείς και δασκάλους. Όλα γίνονται με στόχο την εξασφάλιση παχυλού κέρδους.«Εξαγοράζονται πλέον εύκολα οι άνθρωποι...»Η τρομοκρατία είναι μια μορφή δράσης και «λύσης»; Ο Εμμανουήλ Κριαράς διαφωνεί: «Δεν αποτελεί ευχάριστο φαινόμενο. Δεν ήταν ποτέ λύση η τρομοκρατία. Εκτός αν εννοείτε την τρομοκρατία των ισχυρών της Γης. Την τρομοκρατία του κεφαλαίου και του υλισμού. Όχι, με την άλλη- αυτήν τη μεμονωμένη των αγανακτισμένων παιδιών- φοβάμαι ότι η εκτροπή καραδοκεί. Δεν απέχει πολύ η όποια εκτροπή από τα έσχατα αυτά φαινόμενα απόλυτου συντηρητισμού στα οποία πολιτικά ασυνείδητα καταφεύγουν οι άμυαλοι απογοητευμένοι».Τι να κάνουμε; Εκατό και πλέον χρόνια μετά (ο Β. Ι. Λένιν έθεσε το ερώτημα το 1902 στο ομότιτλο βιβλίο του);

Οι Σπαρτιάτες το έθεσαν λακωνικότερα όλων το 410 π.Χ. μετά τη ναυμαχία της Κυζίκου. «Έρρει τα κάλα, Μίνδαρος απεσύα, Πεινώντι τώνδρες, Απορίομες τι χρη δραν». (Καταστράφηκαν τα πλοία. Ο Μίνδαρος σκοτώθηκε. Οι άνδρες πεινούν.

Απορούμε τι πρέπει να πράξουμε.) Να υπομένουμε. Μια λύση είναι εσείς να μιλάτε. Να λέτε πάντα αυτό που πιστεύετε... Και να πληροφορείτε σωστά. Μη δέχεσθε να γίνετε όργανα του οποιουδήποτε. Εξαγοράζονται πλέον εύκολα οι άνθρωποι... Πριν από λίγα χρόνια διάβαζα καθημερινά και μάλιστα εμβριθώς δυο, τρεις εφημερίδες. Τώρα πια με κουράζει αυτή η ελαφρότητα... Το μόνο ιδανικό που απέμεινε είναι ίσως ο Έρωτας. Υπό την έννοια της αέναης επιδίωξης του ιδανικού...

Ο έρωτας είναι

Η επιδίωξη του ιδανικού Η ίδια η ζωή Το αντίδοτο του θανάτου Η φιλεργία Η λύση- κυρίως- στα χρόνια της... χολέρας στα οποία ζούμε 

Στιγμές ζωής

Η γέννηση. Στον Πειραιά στις 29 Νοεμβρίου 1906 Η επιλογή για σπουδές φιλολογίας(1924)

Η συνάντηση με τη σύντροφο της ζωής του Αικατερίνη Στριφτού στα 1935 Η απόλυση από τη χούντα (1968) Η απώλεια της συντρόφου (Μάιος 2000) 

Τον ενοχλούν

Το ψεύδος Η υποκρισία Η επικράτηση της απάτης Η «βασιλεία» του κέρδους Η έλλειψη παιδείας

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4527814&ct=4

Η Άλωση της Πόλης (1453)

Μέσα από το σχετικό ντοκυμαντέρ του National Geographic όλες οι πτυχές της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Το ντοκυμαντέρ χωρίζεται σε 6 μέρη. Το πρώτο αναφέρεται στις αιτίες και την παρακμή του Βυζαντίου.

 Εδώ το δεύτερο μέρος, με αναλυτικές λεπτομέρειες της προετοιμασίας των Οθωμανών, αλλά και των Βυζαντινών. 

Στη συνέχεια το τρίτο μέρος εδώ , με όλη την εξέλιξη της πολιορκίας και τις δυσκολίες των Οθωμανών.

Το τέταρτο μέρος εδώ, με τις υπαναχωρήσεις των Οθωμανών και την επιτυχή αντίσταση των Βυζαντινών.

Το πέμπτο μέρος εδώ: η Κερκόπορτα και η πτώση της Πόλης.

Το έκτο και τελευταίο μέρος του ντοκυμαντέρ εδώ, με την τριήμερη λεηλασία και το άδοξο τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. 

Φύλλο εργασίας για την Αρχαϊκή Τέχνη

ΑΡΧΑΪΚΗ ΤΕΧΝΗ: ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

View more documents from Evi Kousidou.

ΑΡΧΑΪΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

View more presentations from Evi Kousidou.

Η μάχη των Πλαταιών

Η τελευταία μάχη των ελληνοπερσικών συγκρούσεων που απομάκρυνε οριστικά την περσική απειλή έγινε στις Πλαταιές. Δείτε εδώ  μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση της μάχης. 

Η ναυμαχία της Σαλαμίνας

Στο β΄ μέρος αυτής της σειράς της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης περιγράφεται η ναυμαχία της Σαλαμίνας και οι συνέπειες της μεγάλης νίκης των ελληνικών δυνάμεων. Η νίκη στη Σαλαμίνα ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής και του στρατηγικού σχεδίου του Θεμιστοκλή, αλλά και της ανδρείας όλων των Ελλήνων που αγωνίστηκαν στη Σαλαμίνα 

Η μάχη των Θερμοπυλών

Μια ταινία της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης, με θέμα τη μάχη των Θερμοπυλών κατά το 480 π.χ. μπορείτε να δείτε εδώ.  Η ταινία αναλύει τη στρατηγική της οπλιτικής φάλαγγας, που είναι σύστοιχη με τη σπαρτιατική ηθική, και τα γεγονότα κυρίως της τελευταίας πράξης της σθεναρής άμυνας των Ελλήνων υπό τις διαταγές του Λεωνίδα. 


Μία άλλη παρουσίαση της ίδιας μάχης παρουσιάζεται εδώ από το History Channel, πιο θεαματική ίσως, αλλά με αρκετά αμφισβητούμενα στοιχεία. Εδώ το δεύτερο μέρος της ίδιας παρουσίασης. 

Το μαντείο των Δελφών

Παραγωγή της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης για το Μαντείο των Δελφών. Ο μύθος και η ιστορία για τον κέντρο της γης, όπως πιστευόταν πως ήταν το ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς. 

Περσικοί πόλεμοι: Η μάχη του Μαραθώνα

Μπορείτε εδώ να παρακολουθήσετε μία συνοπτική παρουσίαση της ελληνοπερσικής σύγκρουσης στο Μαραθώνα, των στρατηγικών προβλημάτων που αντιμετώπισε ο Αθηναίος στρατηγός Μιλτιάδης.

Στη συνέχεια αναζητήστε εδώ μια πολύ σύντομη σχηματική αναπαράσταση της μάχης.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα αφιέρωμα του  Ηistory Channel στη μάχη του Μαραθώνα σε τρία μέρη: 1. το πρώτο μέρος εδώ, με ανάλυση των όσων προηγήθηκαν της μάχης,  2. το δεύτερο μέρος εδώ, που μας βάζει στη θέση του Μιλτιάδη, ώστε να κατανοήσουμε πλήρως τις στρατηγικές επιλογές του. και 3. το τρίτο μέρος εδώ με την τελική έκβαση της μάχης και τη σωτηρία της Αθήνας.

Μία άλλη επίσης εξαιρετική παρουσίαση μπορείτε να δείτε εδώ στην Εκπαιδευτική Τηλεόραση του Υπουργείου Παιδείας, με πολύ καλή αφήγηση και παρουσίαση, αλλά με κάποια μικρά προβλήματα στον ήχο. 


Καλή περιήγηση

Αρχαία Ολυμπία.

Εικονική περιήγηση στην Αρχαία Ολυμπία σε επανάληψη για τη φετινή Α' Γυμνασίου. Η αφήγηση είναι στα αγγλικά. Θα χρειαστείτε λίγη υπομονή μέχρι να περιληφθούν υπότιτλοι. Σας εύχομαι καλή "περιήγηση"

Καλή και δημιουργική χρονιά. Μακάρι το 2011 να είναι καλύτερο από όλα τα προηγούμενα, σε πείσμα των προβλέψεων και της πραγματικότητας. Και ένα μικρό δωράκι για τους επισκέπτες αυτού του τόπου, εκπαιδευτικούς και μη.